Astygmatyzm to nieprawidłowość lub wada oka polegająca na nieregularnej krzywiźnie rogówki, która powoduje, że obrazy wydają się nieco zniekształcone, a kontury przedmiotów niewyraźne. Oczy astygmatyczne mają nieregularny kształt rogówki lub soczewki w niektórych obszarach, co powoduje niewyraźne widzenie, w którym to rogówka przyjmuje nieregularny kształt, owalny jak piłka nożna.
Wskutek tego promienie świetlne z przedmiotów są rozpraszane i docierają do więcej niż jednego ogniska, w przeciwieństwie do normalnego oka, które załamuje światło w jednym ognisku na siatkówce. W rezultacie obraz na siatkówce oka jest zamazany, co utrudnia dobre widzenie z dowolnej odległości.
Oprócz tego, że astygmatyzm wiąże się z dużym dyskomfortem, niesie ze sobą również wiele poważnych zagrożeń. Wystarczy pomyśleć o problemach, jakie można napotkać za kierownicą podczas prowadzenia pojazdu. Z tego powodu, jeśli zauważamy u siebie objawy tego schorzenia, konieczna jest natychmiastowa wizyta u optyka-optometrysty.
Przyczyny i objawy astygmatyzmu
Astygmatyzm jest zwykle wadą, którą ma się od urodzenia i może pozostawać stabilny lub pogarszać się wraz z upływem czasu. Przyczyną astygmatyzmu mogą być również zabiegi chirurgiczne lub niektóre choroby oczu.
Na potrzebę noszenia okularów mogą wskazywać objawy takie jak:
– ból głowy,
– trudności z koncentracją,
– podrażnienie i dyskomfort oczu,
– niewyraźne widzenie z dowolnej odległości (widzenie zniekształconych linii),
– podwójne widzenie i zawroty głowy,
– zmęczenie oczu (spowodowane nadwyrężeniem oczu).
Objawy te mają wpływ nie tylko na codzienną pracę, ale także na życie prywatne. Ponadto nieostre widzenie może mieć poważne konsekwencje za kierownicą, gdy prowadzisz pojazd.
Dlatego właśnie tak ważna jest wczesna diagnoza, a także wizyta u wykwalifikowanego optyka w celu dokładnego zbadania wzroku.
Rodzaje astygmatyzmu
Astygmatyzm może być regularny lub nieregularny. Pierwszy z nich jest najczęstszy i zwykle dotyczy tylko rogówki, natomiast drugi może być spowodowany urazem oka w wyniku zabiegu chirurgicznego, który doprowadził do powstania blizny na rogówce.
Astygmatyzmy można również sklasyfikować jako proste lub złożone. W pierwszym przypadku jedna linia ogniskowa lub wiązka światła znajduje się na siatkówce, a druga przed nią lub za nią. Jeśli ogniskują się z przodu, mamy do czynienia z astygmatyzmem krótkowzrocznym, natomiast jeśli ogniskują się za siatkówką, mamy do czynienia z astygmatyzmem hipermetropowym.
W przypadku astygmatyzmu złożonego obie linie ogniskowe ogniskują się albo przed siatkówką (krótkowzroczność), albo za nią (hipermetropia). Może się również zdarzyć, że są one skupione zarówno przed, jak i za siatkówką – taki przypadek nazywamy astygmatyzmem mieszanym.
Są to główne rodzaje astygmatyzmu, ale istnieje wiele klasyfikacji, w zależności od stopnia zaawansowania astygmatyzmu. Dlatego zaleca się wizytę u optyka – optometrysty, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy choroby.
Leczenie astygmatyzmu
Podczas wizyty optyk przeprowadzi kompletne badanie wzroku, wykorzystując różne techniki i przyrządy do pomiaru sposobu, w jaki oko skupia światło. Tak naprawdę te same techniki i przyrządy są używane do wykrywania krótkowzroczności i dalekowzroczności.
Optyk zmierzy ostrość wzroku za pomocą optotypu, czyli tabeli z różnymi literami, które należy odczytać, aby określić ostrość widzenia z określonej odległości. Sprawdzi on również zdolność skupiającą, umieszczając przed oczami użytkownika serię soczewek.
Krzywizna rogówki zostanie zmierzona za pomocą keratometru lub oftalmometru. Można także wykonać topografię rogówki, aby uzyskać pełną mapę rogówki, a tym samym uzyskać dodatkowe informacje o powierzchni błony rogówki.
Dzięki tym badaniom optyk będzie mógł postawić diagnozę i określić soczewkę, jakiej potrzebują Twoje soczewki, aby zapewnić Ci dobre widzenie.
Zazwyczaj niskie i średnie wady koryguje się okularami lub miękkimi soczewkami kontaktowymi. W przypadku wyższych wad najlepszym rozwiązaniem są zazwyczaj sztywne okulary lub soczewki kontaktowe. Alternatywą może być również zabieg chirurgiczny, ale tylko wtedy, gdy lekarz uzna go za niezbędny, ponieważ tak daleka ingerencja we wzrok pacjenta może się wiązać z dużym ryzykiem.
